Ik ben Widiyanti Winata, maar iedereen noemt me Yanti. Ik ben geboren in Indonesië op 19 oktober 1988. Ik ben 21 jaar oud en heb nog een oudere broer. Toen ik nog klein was, zijn mijn ouders gescheiden. Wij zijn toen samen met mijn vader bij zijn ouders gaan wonen, mijn grootouders. Mijn vader is echter kort daarna overleden. Ik ben dan ook voornamelijk opgevoed door mijn grootouders.
Toen ik in de zesde klas van het voortgezet onderwijs zat is ook mijn grootmoeder gestorven. Daarna ben ik in het weeshuis ABAS gaan wonen. Mijn broer is bij mijn grootvader blijven wonen. In het weeshuis ontmoette ik mevrouw Rosa die mij behandelde als ware ik haar dochter was. Kort hierna is ook mijn grootvader gestorven en is mijn broer bij een oom gaan wonen.
Ik woonde graag in het weeshuis ABAS, het is een grote familie! Ik kon mijn studie voortzetten en ook leerde ik vele andere dingen. Maar ik voelde me ook vaak verdrietig als ik aan mijn moeder dacht. Mijn moeder wist namelijk niet dat ik in een weeshuis woonde. Uiteindelijk lukte het mij, met hulp van mevrouw Rosa, contact met haar te vinden. Ik ben ook weer bij mijn moeder gaan wonen en heb afscheid genomen van mevrouw Rosa. Het was voor mij een moeilijke beslissing. Mijn leven zou nooit meer hetzelfde zijn.
Nu ik weer bij mijn moeder woonde moest ik elke dag vechten om te overleven. Ik kon gelukkig wel mijn studie afmaken, ik zat toen in het tweede jaar van het hoger onderwijs. Omdat we het erg moeilijk hadden moest ik direct gaan werken als ik de senior hogeschool af had. Ik heb veel vertrouwen in God en dat hij over mij zou waken, dat is ook zo uitgekomen. Ik had na mijn opleiding direct werk gevonden.
Momenteel woon ik zelfstandig in een pension in Jakarta waar ik een kamer heb gehuurd. Na vijf jaar heb ik mevrouw Rosa weer ontmoet en zij heeft mij ertoe bewogen om weer een studie op te pakken. Ik wil dan ook heel graag mijn Bachelor diploma halen.
Jammer genoeg zijn mijn inkomsten niet toereikend om mijn studie te betalen, maar mevrouw Rosa zou me helpen. Zo kwam mevrouw Rosa met het goede nieuws dat de stichting Tristan mij kon helpen. Ik heb mij dan ook direct ingeschreven met hulp van mevrouw Rosa voor colleges in Jakarta. In oktober 2009 ben ik begonnen met mijn studie. Met deze studie krijg ik de kans om een betere baan te vinden.
En ben ik hard op weg naar een betere toekomst.
Widiyanti Winata GESLAAGD!
